15 Pieśń: Przykazanie nowe daję wam – tekst refrenu to J 13, 34, tekst zwrotek to 1 Kor 13. Muzykę do refrenu napisała Zofia Jasnota, muzykę do zwrotek ks. Zdzisław Bernat. Pieśń pojawia się w Śpiewniku kościelnym ks. Jana Siedleckiego z 1973 roku. Tekst pieśni przedsta- 30.03.2020 r. (poniedziałek) Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus Zapisz temat do zeszytu: Katecheza Temat: Ostatnia Wieczerza – Wielki Czwartek. Jan. 13:34 - Nowy Testament - Biblia internetowa. Tekst grecki (Textus receptus): εντολην καινην διδωμι υμιν ινα αγαπατε αλληλους καθως ηγαπησα υμας ινα και υμεις αγαπατε αλληλους. Biblia Warszawska: Nowe przykazanie daję wam, abyście się wzajemnie miłowali Ten człowiek potrzebował jeszcze otwarcia się na prawdziwą głębię miłości Boga i bliźniego – w Ewangelii świętego Jana Pan Jezus podniesie poprzeczkę i objawi uczniom nowe przykazanie: ,,Przykazanie nowe daję wam, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem; żebyście i wy tak się miłowali wzajemnie. Jezus nie mógł wyrazić jaśniej znaczenia swego nowego przykazania niż przekazując je apostołom w wigilię swojej śmierci: ?Przykazanie nowe daję wam, abyście się wzajemnie miłowali: abyście tak jak Ja was umiłowałem i wy wzajemnie się miłowali? (J 13, 34). Nie nowe przykazanie wam piszę, ale przykazanie stare, któreście mieli od początku; stare przykazanie jest to Słowo, któreście słyszeli od początku. Przy tym i nowe przykazanie piszę wam, co jest prawdziwe w nim i w was bo ciemność przemija, a prawdziwa światłość już świeci.” — 1 Jana 2:7, 8, NT. Bóg mówi: „Daję wam nowe przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali; tak jak ja was umiłowałem, abyście i wy wzajemnie się miłowali. Po tym wszyscy poznają, że jesteście moimi uczniami, jeśli będziecie się wzajemnie miłować ” (J 13:34-35) . Dzieci, jeszcze krótko jestem z wami. Będziecie Mnie szukać, ale - jak to Żydom powiedziałem, tak i teraz wam mówię - dokąd Ja idę, wy pójść nie możecie. Przykazanie nowe daję wam, abyście się wzajemnie miłowali tak, jak Ja was umiłowałem; żebyście i wy tak się miłowali wzajemnie. Rozważanie o. Tomasza Fiedlera SJ Drukuj E-mail. PRZELEWAJĄ SIĘ PRZEZE MNIE. e. Przelewają się przeze mnie rzeki Twojej łaski, C h. Łaska po łasce, fala za falą, łaska po łasce, fala za falą, C D7/9/3. Łaska po łasce, fala za falą. /Roman Groszewski SJ/. „Przykazanie nowe daję wam: abyście się wzajemnie miłowali, jak Ja umiłowałem was - po tym poznają, że jesteście moimi uczniami, jeśli miłość mieć będziecie jedni ku drugim”/26/. Przypomnienie tajemnicy chrztu i związania z Chrystusem – w obecności Jasnogórskiej Królowej Polski – wiązało się z podjęciem realizacji dqxC1w. V Niedziela Wielkanocna J 13,31 - 35 Nowe przykazanie Daję wam przykazanie nowe, abyście się wzajemnie miłowali. Podobnie jak ja was umiłowałem, tak i wy macie miłować jeden drugiego. Po tym wszyscy rozpoznają, że jesteście moimi uczniami, jeśli będziecie się wzajemnie miłować. Podczas Ostatniej Wieczerzy, w obliczu bliskiej już eksplozji zabójczej nienawiści, Jezus pozostawia uczniom swój testament – przykazanie miłości. Jego słowa nabierają szczególnego znaczenia i dramatyzmu, gdy zauważymy kontekst, w którym umieszcza je ewangelista Jan – pomiędzy zdradą Judasza (J 13, 21-30) a zapowiedzią zaparcia się Piotra (J 13, 36-38). Doświadczając boleśnie ludzkiej słabości i podłości, Jezus nakazuje uczniom, aby naśladowali Jego postawę miłości. Jezus nie tylko pięknie i wzruszająco mówi o miłości, On przede wszystkim prawdziwie kocha. Kocha i zdrajcę, i zaprzańca, umywając im nogi i poświęcając dla nich samego siebie. Kocha tych, którym się zdawało, że na miłość i szacunek nigdy nie zasłużą – celników i jawnogrzesznice. Kocha tych, którzy święcie wierzyli, że są jedynymi godnymi Bożego upodobania – faryzeuszy i uczonych w Prawie. Kocha nawet tych, którzy Go zabijają, mówiąc: „Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią” (por. Łk 23, 34). Jego miłość, silniejsza od zła i śmierci, jest początkiem nowego świata - nowego nieba i nowej ziemi, i zwiastunem nowych czasów, kiedy Bóg otrze z ludzkich oczu wszelką łzę i nie będzie już śmierci ani bólu, ani krzyku, ani cierpienia (por. Ap 21, 1-7). Przykazanie miłości jest „nowym przykazaniem”, dlatego że wnosi nową jakość i nowy dynamizm w ludzkie życie: miłość jest w stanie odnowić i przemienić świat zepsuty przez egoizm, miłość jest alternatywą dla logiki nienawiści i przemocy, miłość jest zdolna stwarzać nową rzeczywistość i otwierać nowe przykazanie jest nowe przede wszystkim ze względu na miarę i wzór nakazanej miłości. Normą nie jest człowiek, jak w Starym Testamencie („będziesz miłował bliźniego swego jak siebie samego”, Kpł 19, 18), ale Jezus i przykład całego Jego życia („miłujcie się wzajemnie, jak ja was umiłowałem”, J 13, 34). Nie chodzi więc o jakąkolwiek miłość (wiemy jak wieloznaczne może być to słowo), ale o miłość na wzór Jezusa, aby kochać jak On. Pośród wielu cech Jezusowej miłości zwróćmy uwagę przede wszystkim na jej „kreatywny” charakter. Bóg kocha zawsze pierwszy, wychodzi z inicjatywą, Jego miłość nie jest reakcją na ludzką wielkość, wspaniałość i zasługi, nie jest nagrodą, ale uprzedzającą i zaskakującą propozycją, bezinteresownym darem, nadającym wartość właśnie ma być wzajemna miłość uczniów Jezusa, nasza miłość - kreatywna, wychodząca naprzeciw, zapraszająca, nie ograniczająca się do wąskich grup czy pojedynczych osób. Ma być nie tylko odpowiedzią na doznane dobro, ale propozycją złożoną każdemu napotkanemu człowiekowi i całemu światu. Braterska miłość to znak rozpoznawczy uczniów Jezusa, to rewolucyjne przesłanie, które niosą powierzonego chrześcijanom przykazania miłości może przerażać i prowokować pytanie o to, czy jest ono możliwe do zrealizowania o ludzkich siłach. Chrześcijanie to nie superludzie, obdarzeni nadzwyczajnymi umiejętnościami, ale to ci, którzy uwierzyli miłości Jezusa, przyjęli ją i doświadczyli jej mocy. Potrafią kochać (nieraz heroicznie), bo odkryli, że sami są bezgranicznie kochani. Niech nie przeraża nas trudność stojącego przed nami zadania, otwierajmy się na miłość Jezusa, doświadczajmy jej, przyjmijmy ją, a będziemy umieli kochać, tak jak On. ks. Piotr Bałoniak Ewangelia wg św. JanaOSTATNIA WIECZERZA Miłość i pokora Syna Bożego 131 Było to przed Świętem Paschy. Jezus wiedząc, że nadeszła Jego godzina przejścia z tego świata do Ojca, umiłowawszy swoich na świecie, do końca1 ich umiłował. 2 W czasie wieczerzy, gdy diabeł już nakłonił serce Judasza Iskarioty syna Szymona, aby Go wydać, 3 wiedząc, że Ojciec dał Mu wszystko w ręce oraz że od Boga wyszedł i do Boga idzie, 4 wstał od wieczerzy i złożył szaty. A wziąwszy prześcieradło nim się przepasał. 5 Potem nalał wody do miednicy. I zaczął umywać uczniom nogi i ocierać prześcieradłem, którym był przepasany. 6 Podszedł więc do Szymona Piotra, a on rzekł do Niego: «Panie, Ty chcesz mi umyć nogi?» 7 Jezus mu odpowiedział: «Tego, co Ja czynię, ty teraz nie rozumiesz, ale później będziesz to wiedział». 8 Rzekł do Niego Piotr: «Nie, nigdy mi nie będziesz nóg umywał». Odpowiedział mu Jezus: «Jeśli cię nie umyję, nie będziesz miał udziału ze Mną». 9 Rzekł do Niego Szymon Piotr: «Panie, nie tylko nogi moje, ale i ręce, i głowę!». 10 Powiedział do niego Jezus: «Wykąpany potrzebuje tylko nogi sobie umyć, bo cały jest czysty. I wy jesteście czyści, ale nie wszyscy»2. 11 Wiedział bowiem, kto Go wyda, dlatego powiedział: «Nie wszyscy jesteście czyści». 12 A kiedy im umył nogi, przywdział szaty i znów zajął miejsce3 przy stole, rzekł do nich: «Czy rozumiecie, co wam uczyniłem? 13 Wy Mnie nazywacie "Nauczycielem" i "Panem" i dobrze mówicie, bo nim jestem. 14 Jeżeli więc Ja, Pan i Nauczyciel, umyłem wam nogi, to i wyście powinni sobie nawzajem umywać nogi. 15 Dałem wam bowiem przykład, abyście i wy tak czynili, jak Ja wam uczyniłem. 16 Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Sługa nie jest większy od swego pana ani wysłannik od tego, który go posłał4. 17 Wiedząc to będziecie błogosławieni, gdy według tego będziecie postępować. 18 Nie mówię o was wszystkich. Ja wiem, których wybrałem; lecz [potrzeba], aby się wypełniło Pismo: Kto ze Mną spożywa chleb, ten podniósł na Mnie swoją piętę5. 19 Już teraz, zanim się to stanie, mówię wam, abyście, gdy się stanie, uwierzyli, że JA JESTEM6. 20 Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Kto przyjmuje tego, którego Ja poślę, Mnie przyjmuje. A kto Mnie przyjmuje, przyjmuje Tego, który Mnie posłał»7. Ujawnienie zdrajcy8 21 To powiedziawszy Jezus doznał głębokiego wzruszenia i tak oświadczył: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeden z was Mnie zdradzi». 22 Spoglądali uczniowie jeden na drugiego niepewni, o kim mówi. 23 Jeden z uczniów Jego - ten, którego Jezus miłował9 - spoczywał na Jego piersi. 24 Jemu to dał znak Szymon Piotr i rzekł do niego: «Kto to jest? O kim mówi?» 25 Ten oparł się zaraz na piersi Jezusa i rzekł do Niego: «Panie, kto to jest?» 26 Jezus odparł: «To ten, dla którego umaczam kawałek [chleba], i podam mu». Umoczywszy więc kawałek [chleba], wziął i podał Judaszowi, synowi Szymona Iskarioty 27 A po spożyciu kawałka [chleba] wszedł w niego szatan. Jezus zaś rzekł do niego: «Co chcesz czynić, czyń prędzej!». 28 Nikt jednak z biesiadników nie rozumiał, dlaczego mu to powiedział. 29 Ponieważ Judasz miał pieczę nad trzosem, niektórzy sądzili, że Jezus powiedział do niego: «Zakup, czego nam potrzeba na święto», albo żeby dał coś ubogim. 30 A on po spożyciu kawałka [chleba] zaraz wyszedł. A była noc. MOWA POŻEGNALNA Wobec bliskiego rozstania 31 Po jego wyjściu rzekł Jezus: «Syn Człowieczy został teraz otoczony chwałą, a w Nim Bóg został chwałą otoczony. 32 Jeżeli Bóg został w Nim otoczony chwałą, to i Bóg Go otoczy chwałą w sobie samym, i to zaraz Go chwałą otoczy. 33 Dzieci, jeszcze krótko jestem z wami. Będziecie Mnie szukać, ale - jak to Żydom powiedziałem, tak i teraz wam mówię - dokąd Ja idę, wy pójść nie możecie10. 34 Przykazanie nowe11 daję wam, abyście się wzajemnie miłowali tak, jak Ja was umiłowałem; żebyście i wy tak się miłowali wzajemnie. 35 Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali». Dialog z Piotrem12 36 Rzekł do Niego Szymon Piotr: «Panie, dokąd idziesz?» Odpowiedział mu Jezus: «Dokąd Ja idę, ty teraz za Mną pójść nie możesz, ale później pójdziesz». 37 Powiedział Mu Piotr: «Panie, dlaczego teraz nie mogę pójść za Tobą? Życie moje oddam za Ciebie». 38 Odpowiedział Jezus: «Życie swoje oddasz za Mnie? Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci: Kogut nie zapieje, aż ty trzy razy się Mnie wyprzesz.